කවි කතාව
පසුගිය කොටසෙන්.................
කැකුළිගෙ හිතේ නැත කිසිවකු ටිකිර හැරා
අහසට හිනැහෙමින පියඹයි සිහින පුරා
ටිකිරද දවස ඇරඹී පැය ගෙවෙන තුරා
දහබිඳු හෙලයි මතු දියුණුවෙ පැතුම දරා
11 කොටස
කමතට ඈඳ අටවා යස පැල් කොටයක්
අටුකොටු වල බහා අස්වැන්නෙන් කොටහක්
එළබෙන බක් මහට යෙදි පින්වත් නැකතක්
හදවත පතුලෙ පුබුදයි තඹරුන් සහසක්
කෙළිලොල් විය පටන් බැඳි ආලය හන්දා
සුහුඹුල් පතිනි පැල වෙත ගෙනෙනට කැන්දා
හරවත් දිවියෙ උණුසුම හදතුල රන්දා
දෙහදක් සිනා සලමින පෙම්රස වින්දා
මව පිය දෙදෙනගේ හිත් තුළ සතුට තියා
හිමිකරු ලෙසට මහ බඹු නළලතෙයි ලියා
සනහස රැදුනු ලොව තුළ වැජබෙන්න කියා
පිනකිය ලැබුවෙ ඇය හද තුට ඉපිළ ගියා
කැකුළිය කල ගෙවයි අහසට වෙමින සිනා
විඳිමින හදේ ඇති සෙනෙහස දෝරෙ යනා
සිතිවිලි විඩා බර එකිනෙක සෝක දෙනා
බිඳිමින මඟුල් දිනයද ළඟ ලඟම එනා
මතු සම්බන්ධයි......
~~ ලියෝනි අමරතුංග ~~
~~~~~~
No comments:
Post a Comment