සෙනෙහස නිසා රැඳුනේ නුඹ පහසේම
මුහු වී ගියේ හදවත් රන් රසසේම
හැර ගිය ඔයා ඒවිද හොර රහසේම
එන මඟ බලා සිටියා මා පෙරසේම
හද පතුලෙන්ම පුබුදා නුපුරුදු හැඟුම
පියඹා ගොසිනි නැත පැතුවේ නම් එහෙම
කෙලෙසක විඳිමි දැනෙනා පාලුව මෙහෙම
නෙතු බොඳ කෙරේ තුන්සිත වාවනු කොහොම
~ ~ ලියෝනි අමරතුංග ~ ~