දෝණි 5 (ශනිදා දහයට)

කවි කතාව

පසුගිය කොටසෙන්.................

ඉගෙනුම නිමා කර ඇය ඇත            පැමිණීලා

මව පිය දෙදෙන තුටු සයුරෙහි            කිමිදීලා

නිසි කල වයස ගිලිහෙනු පෙර         බොඳවීලා

හොඳ පෙළ වහක් කර දීමට            සැරසීලා

5 කොටස 

අතමිට සරුයි දැරියත් හරි දැකුම්        කළුයි

සුසිනිදු වතද පුබුදින සුදු පියුම්             බඳුයි

මිණිකැට සදිසි නෙතු සඟලේ කැලුම්     මුදුයි

මියුලැස දීග යන නිවසට පහන්            සිළුයි

කපු මහතාට එන්ටය පණිවුඩ               යවපූ

පවුලට ඇවැසි පිළිවෙළ පැහැදිලි           කරපූ

මවපිය දෙදෙන යුතුකම අකුරට           රැකපූ

දියණිට සොයයි සහකරුවෙකු ගුණ       වඩපූ

බිළිදිය දා පටන් තම පණ මෙන්            සුරැකී

පැද යන දිවි ඔරුව ගැන ඔවදන්           රැසකී

යහ ගුණ ඇතුළු සැම දෙය ඉහතින්    නොමකී

සමඟම දෑවැදිද ඇති මසුරන්             තැනකී

නවතම නිවස පිහිටා ඇති නගරෙ            මැද

ගොඩ මඩ වලද වටිනාකම වැඩිය             අද

සියලුම දෙයම දුවටයි නොම කරන           වද

සොයනට කීවෙ කොළු ගැටයකි පිරුණු    තෙද

පණ හා දෙවෙනි කොට රැකි තම එකම     දරු

යවලා කොහොම වෙන ගමකට තිබෙන     දුරු

නැවතී දෙමාපිය සමඟම දිවිය                 තුරු

සිටිනා කෙනෙකුටයි ඇරයුම බොහොම     ගරු

මතු සම්බන්ධයි......

~~ ලියෝනි අමරතුංග ~~

👈 4 කොටසට 
👉 6 කොටස​​ට 

~~~~~~

සේයාරූ අන්තර්ජාලයෙන් Google Images. - සියළු හිමිකම් මුල් හිමිකරුවන් සතුයි.