ඔයා මා ලඟ නැතත්.... මට දැන්නෙන්නේ ලඟම ඉන්නවා කියලා. ඉතින් පෙම්වත...
ඉඩදෙන්න මට ඔය සෙනෙහස විඳගන්න.
සිටියා බලා ඔබ එනතුරු බොඳවු නෙතින්
සැලුනා බියෙන් ඈතක යනු දුටිමි සිතින්
බැලුවා හැරී ආමඟ අප දෙහද වතින්
හැර යා නොහැක ආපසු ආ යුතුය ඉතින්
සිහිවිය බැඳුනු සෙනෙහස හද නිබඳ සැලේ
බොඳවිය මතක සටහන් රළ බිඳෙන ජලේ
හිමි ඔබ නිසා මා නැවතත් මෙලොව තලේ
බිහි වූ නමුදු ළඟ නැති කල කිමද පලේ
සුපුරුදු සුවඳ අරගෙන දුර ඈත කොනේ
ඔබ කොයි කොහේ සිටියත් ළඟ බවම දැනේ
තුරුළුව විඳින්නට උනුහුම නිමල සෙනේ
ඉඩදෙනු තුටින් ඔය හදවත නැමති ලෙනේ
~~ ලියෝනි අමරතුංග ~~
~~~~~~
සේයාරූ අන්තර්ජාලයෙන් Google Images, - සියළු හිමිකම් මුල් හිමිකරුවන් සතුයි.
No comments:
Post a Comment